بازهم جهت ثبت در تقویم یک رها:
دیروز دفاع کردم، از خودم راضی‌ام. در حدی که فکر می‌کنم بهتر از این نمی‌شد :) و در حدی که خودم متعجبم از اینکه چطور به اونهمه سوال جواب دادم!

این دفتر از زندگیم بسته شد. حالا باید دوباره از اول شروع کنم. باید دوباره بفهمم که از زندگی‌ام توی مرحله بعد چی می خوام. برای من بی آرزو و بی هدف خیلی سوال سختیه. دلم می‌خواست یک عالمه آرزو داشتم. از این مدلها که برای رسیدن به یکی باید دیگری رو قربانی کنی و بعد غصه‌شو بخوری.

به هر حال فعلن می‌خوام برم سفر. دو هفته دیگه بلیت دارم به مقصد میلان ولی فکر می کنم تا اون موقع بازم یه جاهایی پیدا کنم برای نفس تازه کردن. این قاره اینقدر سبز و خوشگله که عصبانیم می‌کنه!! همه جا می‌شه نشست رو علفهای تازه. چطوری می‌شه اینو برای یه آلمانی توضیح داد که نشستن روی علفهای تازه و اصولن لذت بردن از طبیعت یه آداب خاصی داره. باید قبلش قصد کنی؛ بعد یه همسفر پیدا کنی و بری یه جا.
یه جا که دیگه بشه پاتوق واسه روزهای خوشی و ناخوشی. مرحله آخرش هم اینه که اونجا بشه پاتوق روزهای خستگی و تنهایی وقتی که اون همراه و همسفرت دیگه از همراهی خسته شده. در یک جمله اینکه؛ شمال رفتن و نرفتن آخه باید یه فرقی داشته باشه یا نه؟!